rujnować

rujnować
rujnować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, rujnowaćnuję, rujnowaćnuje, rujnowaćany {{/stl_8}}– zrujnować {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Ia {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'doprowadzać coś do ruiny, do stanu upadku, zniszczenia; powodować duże straty materialne; burzyć, niszczyć, niweczyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rujnować domy. Rujnować gospodarkę. Rujnować majątek. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować utratę sprawności fizycznej lub utratę równowagi psychicznej swojego lub czyjegoś organizmu; nadszarpywać, nadwątlać, nadwerężać, osłabiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ta praca rujnuje mu zdrowie. Problemy z synem zrujnowały jej nerwy. On rujnuje nasze szczęście rodzinne. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • rujnować — komuś życie zob. życie 24 …   Słownik frazeologiczny

  • rujnować — ndk IV, rujnowaćnuję, rujnowaćnujesz, rujnowaćnuj, rujnowaćował, rujnowaćowany 1. «doprowadzać do ruiny, zniszczenia, upadku, krachu finansowego; burzyć, niszczyć» Powódź rujnowała wsie. Życie nad stan rujnowało majątek. □ Zgoda buduje, niezgoda… …   Słownik języka polskiego

  • rujnować się – zrujnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doprowadzać się do zniszczenia, upadku, utraty czegoś; doprowadzać się do bankructwa przez niewłaściwą politykę finansową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rujnował się na kosztowne stroje. Ratował zdrowie, rujnując się na leczenie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

  • dewastować — ndk IV, dewastowaćtuję, dewastowaćtujesz, dewastowaćtuj, dewastowaćował, dewastowaćowany «niszczyć pustoszyć, rujnować» Okupant dewastował kraj. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

  • gnoić — 1) Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize 2) Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment …   Słownik Polskiego slangu

  • ujaić — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize …   Słownik Polskiego slangu

  • ujebać — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize …   Słownik Polskiego slangu

  • upieprzać — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize …   Słownik Polskiego slangu

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”